کد مطلب:188689 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:263
انتخاب الهی، برترین انتخاب
بر اساس آنچه در زمینه ی نقش امام در سرنوشت مادی و معنوی انسان ها بیان كردیم، امت اسلامی باید پیش از هر اقدام و بیش از هر موضوع دیگر به شناخت امام و رهبر دینی و دنیایی خود بیندیشد.
در صورتی كه از ناحیه ی خداوند، شخص معینی برای این منصب انتخاب نشده باشد، راهی جز بكارگیری ملاك های عقلی و تفحص و مشورت نخواهد بود، و امام و رهبر جامعه از طریق آرای عمومی انتخاب می شود. در صورتی كه، شخص خاصی از سوی خدا و یا منبع متكی به وحی (رسول خدا صلوات الله علیه) تعیین شده باشد، مجالی برای تردید نیست؛ زیرا انتخاب الهی، برترین انتخاب است؛ چه، انتخاب و گزینش خداوند، متكی بر علم، بصیرت، تدبیر و حكمت گسترده ی او است.
امامتی كه شیعه برای ائمه دوازده گانه اعتقاد دارد، امامتی است كه از ناحیه ی رسول خدا (ص) - به عنوان مرجعی كه با وحی در ارتباط است - برای آنان تعیین شده است. اما، چنان كه قبلا نیز یادآور شدیم، معنای انتخاب خدا و رسول خدا (ص)، وجود نداشتن و لازم نبودن ملاك های سه گانه - علم، امانت و توان برتر - نیست، بلكه معنای آن وجود داشتن این شرایط در شخص امام به عالیترین شكل است.
«و ما كان لمؤمن و لا مؤمنة اذا قضی الله و رسوله ان یكون لهم الخیرة من امرهم و من یعص الله و رسوله فقد ضل ضلالا مبینا» [1] .
هرگاه خداوند و رسول وی حكمی صادر كردند، این حق برای زنان و مردان
[ صفحه 41]
مؤمن وجود ندارد كه در آن زمینه خودسرانه و به دلخواه خود عمل كنند (و حكم خدا را نادیده بگیرند)؛ زیرا اگر كسی از حكم خدا و رسول سرپیچی كند، به گمراهی آشكار افتاده است.
در صورتی كه از ناحیه ی خداوند، شخص معینی برای این منصب انتخاب نشده باشد، راهی جز بكارگیری ملاك های عقلی و تفحص و مشورت نخواهد بود، و امام و رهبر جامعه از طریق آرای عمومی انتخاب می شود. در صورتی كه، شخص خاصی از سوی خدا و یا منبع متكی به وحی (رسول خدا صلوات الله علیه) تعیین شده باشد، مجالی برای تردید نیست؛ زیرا انتخاب الهی، برترین انتخاب است؛ چه، انتخاب و گزینش خداوند، متكی بر علم، بصیرت، تدبیر و حكمت گسترده ی او است.
امامتی كه شیعه برای ائمه دوازده گانه اعتقاد دارد، امامتی است كه از ناحیه ی رسول خدا (ص) - به عنوان مرجعی كه با وحی در ارتباط است - برای آنان تعیین شده است. اما، چنان كه قبلا نیز یادآور شدیم، معنای انتخاب خدا و رسول خدا (ص)، وجود نداشتن و لازم نبودن ملاك های سه گانه - علم، امانت و توان برتر - نیست، بلكه معنای آن وجود داشتن این شرایط در شخص امام به عالیترین شكل است.
«و ما كان لمؤمن و لا مؤمنة اذا قضی الله و رسوله ان یكون لهم الخیرة من امرهم و من یعص الله و رسوله فقد ضل ضلالا مبینا» [1] .
هرگاه خداوند و رسول وی حكمی صادر كردند، این حق برای زنان و مردان
[ صفحه 41]
مؤمن وجود ندارد كه در آن زمینه خودسرانه و به دلخواه خود عمل كنند (و حكم خدا را نادیده بگیرند)؛ زیرا اگر كسی از حكم خدا و رسول سرپیچی كند، به گمراهی آشكار افتاده است.
[1] احزاب / 36.